ز نور عالم امکان گر انتخاب گزینم

چرا ترا نگزینم که آفتاب گزینم

چراغ عشرت این بزم بی تو نور ندارد

مگر در آتشی افتم که ماهتاب گزینم

به چشمه گر بردم احتیاج تشنه لبی ها

جبین به عرق دهم تا ز آب تری گزینم

ز حرص چند کشم انتظار مخمل و دیبا

روم به سایهٔ دیوار فقر و خواب گزینم

به محفلی که نم منتی است در می جامش

سپند نالم اگر اشکی از کباب گزینم

طپانچه نقد نشاط است و گوشمالی مالش

چه آرزو کنم از دف ، چه از رباب گزینم

گذشته است ز هم کاروان محمل فرصت

درنگ کو که من بیخبر شتاب گزینم

به هر دری که نشاند ز خود تهی شدن من

چو حلقه چشم کنم باز و فتح باب گزینم

به مکتبی که بود درسش از حدیث تعلق

همین گسستن شیرازه از کتاب گزینم

نی ام ستمکش اوهام تا به زهد ریایی

خمار خلد ز ترک شراب ناب گزینم

به قصر خلد رسانم طناب خیمهٔ عصیان

چو ریش زاهد اگر یک دو گز ثواب گزینم

فلک اگر دهدم اختیار عزت و خواری

به گنج پا زنم و یک دل خراب گزینم

مدم به گوش خیالم فسون آتش الفت

که شکل موی ضعیفم مباد تاب گزینم

دماغ دردسر موج این محیط که دارد

قدح نگون کنم و مشرب حباب گزینم

بجوشم و به در ایم ازبن هوسکده بیدل

به جوش خم چقدر خامی شراب گزینم